กาลครั้งหนึ่ง มีภูเขาใหญ่มหึมาลูกหน

กาลครั้งหนึ่ง มีภูเขาใหญ่มหึมาลูกหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยทองคำและสิ่งมีค่ามากมาย ใครๆ ต่างก็เรียกภูเขาลูกนี้ว่าภูเขาทองคำ มันสามารถเคลื่อนที่ไปไหนๆ ได้ ซึ่งหากภูเขาลูกนี้ไปหยุดนิ่งที่เมืองใด เมืองนั้นก็จะร่ำรวยมั่งคั่งขึ้นมาทันที แต่ภูเขาลูกนี้ยังเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ เพื่อจะหาสถานที่ที่ดีและผู้คนมีคุณธรรมมากพอ
ภูเขาทองคำล่องไปตามท้องทะเลจนเห็นหมู่บ้านเล็กๆ ริมน้ำแห่งหนึ่งตั้งอยู่บนฝั่งด้านตะวันออกเฉียงใต้ ภูเขาทองคำได้เห็นความมีชีวิตชีวาของผู้คนที่นี่ ผู้ชายทำงานอย่างหนักและผู้หญิงก็เลี้ยงดูลูกอย่างดี ผู้คนมีคุณธรรม ภูเขาจึงเคลื่อนตัวไปใกล้ๆ
ขณะที่กำลังจะถึงฝั่งภูเขาทองคำก็ได้ยินเสียงเล็กๆ ร้องไห้อยู่กลางน้ำ มันคือข้าวที่น่าสงสาร ข้าวบอกกับภูเขาว่า “ฉันเกิดมาเพื่อให้คนกินฉัน แต่คนที่นี่กลับทิ้งฉันลงน้ำ” ภูเขาโกรธมากบอกว่า “เราควรให้เกียรติกัน ใครก็ตามที่ไม่ให้เกียรติไม่เห็นคุณค่าของสิ่งเล็กๆ อย่างเช่นที่คนพวกนั้นทำกับเธอ เขาก็ไม่สมควรได้รับความมั่งคั่งจากฉันเช่นกัน” ภูเขาจึงรับข้าวเม็ดนั้นขึ้นมารวมกับสมบัติทั้งหมดแล้วเคลื่อนหนีจากหมู่บ้านนั้นไป นับจากนั้นมาก็ไม่ม่ใครเห็นภูเขาทองคำอีกเลย