ความสุขของฉันเคยตั้งคำถามมาตลอดชีวิ

ความสุขของฉัน

เคยตั้งคำถามมาตลอดชีวิตว่า “ชีวิตต้องการอะไร”...
เคยตอบไว้ครั้งหนึ่ง ว่าต้องการ “ความสุข”
แต่แล้ว “ความสุข” ที่ว่า มันขึ้นอยู่กับอะไร?

ยังไม่เคยตอบได้เลยสักครั้ง... เพราะฉันตอบไม่ได้ว่า “ความสุขของฉัน” คืออะไรกันแน่?
ความสุขของคนเรามีหลายรูปแบบ หลายเหตุผล หลายเหตุปัจจัย ... ความสุขของคนบางคนอาจเพียงได้กินอิ่มนอนหลับ บางคนเพียงได้จิบชาริมหน้าต่าง บางคนมีความสุขกับคนรู้ใจ บางคนชอบไปไหนไกล ๆ แต่บางคนอาจเพียงได้ช่วยเหลือใครก็เพียงพอ

ฉันว่ามันเป็นคำถามที่สำคัญสำหรับชีวิตคนที่คนหลายคนลืมตั้งคำถามกับตัวเองนะว่า “ความสุขของตัวเอง” คืออะไร????... ไม่ว่าใครก็ตามที่ตอบคำถามแสนยากนี้ได้ ฉันว่าเป็นคนที่โชคดีทีเดียว เพราะเท่ากับเขารู้ว่าตัวเองต้องการอะไร และสามารถตั้งเป้าหมายไว้ เพื่อก้าวเดินอย่างมั่นใจไปไขว่คว้ามา





สำหรับฉัน...ไม่แน่ใจเลยเหมือนกัน ว่าตัวเองมีความสุขกับอะไรกันแน่...เหมือนจะเป็นคนมีความสุขง่าย ๆ กับสิ่งรอบตัว ได้นอนเยอะ ๆ เที่ยวไกล ๆ อ่านหนังสือดี ๆ อยู่กับเพื่อนสนิท...แต่หลายครั้งก็กลับเหมือนเป็นคนมีความสุขยาก ทั้งที่มีทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายแต่กลับไม่เคยได้รับการเติมเต็มทางใจเลยสักครั้ง... กลับยังคงต้องการแสวงหาอะไรบางอย่างเพื่อตอบคำถาม และทำให้ชีวิตสมบูรณ์

เคยคิดอะไรไปต่าง ๆ นานา เคยคิดแม้กระทั่งว่า ความสุขของฉันอาจขึ้นอยู่กับการมีเงินมากมาย เป็นคนร่ำรวย... ถ้าอย่างนั้น ความสุขของฉันก็ต้องขึ้นอยู่กับวัตถุสิ่งของ เครื่องอุปกรณ์อำนวยความสะดวกน่ะสิ...ก็อาจจะเป็นได้ แต่แล้ววันนึงเมื่อฉันพบว่ารอบตัวฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันต้องการและสามารถซื้อหาได้ด้วยเงิน ฉันกลับไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิด ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันจึงสรุปเอาง่าย ๆ ว่า ความสุขของฉันคงไม่ได้มีพื้นฐานอยู่กับจำนวนตัวเลขในบัญชีธนาคารอีกต่อไป

เคยคิดอีกเช่นกันว่า ความสุขของฉันอาจขึ้นอยู่กับการยอมรับ...ฉันต้องการให้คนทุกคนยอมรับฉันในระดับที่ฉันต้องการอย่างมากเพียงพอ อย่างนั้น ฉันต้องทำตามในสิ่งซึ่งคนรอบตัวปรารถนา ให้ฉันเดินไปขวาก็ขวา ไปซ้ายก็ซ้าย แต่มันกลับไม่ได้ตอบสนองคนทุกคนอย่างที่ต้องการ (If you want to please everyone, you will be pleasing no one.) แล้วความต้องการของฉันคืออะไร การยอมรับในความเป็นตัวของฉันยังมีอยู่หรือไม่...

เคยคิดต่อมาอีกว่า ความสุขอาจเพียงแค่ได้รับความรักและได้รักใครสักคน...ชีวิตอาจไม่ต้องการอะไรอีกต่อไปแล้ว หากมีเพียงใครสักคนที่เข้าใจ อยู่เคียงข้างเราเสมอ และเราเป็นคนสำคัญขึ้นมาสำหรับคนคนนั้น แล้วถ้าอย่างนั้น ความสุขของฉันก็ต้องขึ้นกับคนอีกคนหนึ่งเสมออย่างนั้นหรือ แล้วจะเรียกว่าความสุขที่แท้จริงได้อย่างไรกัน?

แล้วความสุขคืออะไร? ความสุขของฉันคืออะไรกัน?

ในวันนี้ ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ฉันได้รับ สิ่งที่ฉันได้เป็น มันเรียกว่า “ความสุข” ที่ฉันตามหาได้หรือยัง? เมื่อในวันนี้ฉันได้ตั้งคำถามถึง “ความสุข” ขึ้นมาใหม่ ฉันพอจะนิยามได้ในแบบของตัวเองแล้ว อาจเป็นนิยามที่ไม่เคยคิดถึงมันเลยสักครั้ง ว่าฉันจะมีความสุขได้ง่าย ๆ อย่างนี้ ... คือ การได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง

การที่ฉันก้าวเดินออกมาจากเส้นทางโรยกุหลาบเส้นนั้น เหมือนกับว่าฉันก้าวผ่านเสียงแห่งสังคมรอบข้างได้แล้วจุดหนึ่ง ฉันไม่ได้ต้องการการยอมรับจากคนเหล่านั้นอีกต่อไป เพราะเขาไม่ได้ยอมรับในสิ่งที่ฉันรัก สิ่งที่เหมาะกับฉัน หากเพียงยอมรับแต่อนาคตที่สวยหรูของฉันที่รอให้ฉันไปคว้ามา ฉันเพียงแต่หันกลับมาฟังเสียงหัวใจของตัวเองและฉันได้ยินถึงความเข้มแข็งของมันที่พาฉันก้าวออกมาได้...

ฉันก้าวพ้นกรอบ ๆ หนึ่งที่ตีขึ้นมาเพื่อให้ฉันก้าวไป ในขณะที่คนในสังคมเรียกว่า “ประสบความสำเร็จ” ทำงานในตึกสูง เก็บเงินซื้อบ้าน ซื้อรถ แต่งงาน มีครอบครัว ตีกรอบคำว่ามั่นคงให้ฉันก้าวเดินตาม แต่วันนี้ฉันก้าวออกมาจากกรอบแคบ ๆ นั้น ยืนหยัดกับตัวเองว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ฉันต้องการจะหนี คือ เนื้อหาของสิ่ง ๆ นั้นหรือว่ากรอบแคบ ๆ กรอบนั้นกันแน่

แต่วันนี้ฉันก้าวออกมามีชีวิตของฉันอยากที่ฉันอยากมีแล้ว เส้นทางที่ฉันเลือกด้วยตัวของฉันเอง ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือกรอบอีกกรอบสำหรับใครหรือเปล่า แต่มันไม่ใช่สำหรับฉัน...





ไม่เคยคิดเลยเหมือนกันว่าชีวิตฉันต้องการเพียงเท่านี้ ... ชีวิตทั้งชีวิตเหมือนถูกพันธนาการด้วยเสียงของคนรอบข้างตลอดเวลา ฉันไม่มีความสุขเพราะสิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจริง ๆ แต่เป็นเพียงสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาว่าต้องการ เพียงเพราะคนรอบข้างเท่านั้น

แต่ในวันนี้ ฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของตัวเอง มีความคิด มีงาน มีเงิน มีอิสระ มีเวลาว่าง มีการตัดสินใจเป็นของตัวเอง ไม่ขึ้นอยู่กับใครหรือคนกลุ่มไหนทั้งสิ้น ...

แล้วฉันก็เพิ่งตระหนักได้จริง ๆ ว่าเราจะไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตเราขาดอะไรไปจนกว่าจะได้มันมามันเป็นความจริงแค่ไหน...เพราะในวันนี้ฉันพูดได้ว่าฉันมีความสุขอย่างที่ฉันต้องการแล้วจริง ๆ

แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความสุขของฉันในแบบนี้ในวันนี้จะเป็นไปอีกนานเท่าไหร่ สักวันความสุขของฉันอาจเป็นความมั่นคงของชีวิต อาจเป็นความร่ำรวยก็ได้ อาจต้องการมีครอบครัวเล็ก ๆ อบอุ่นกับใครสักคน แต่ฉันรู้ดีแล้วว่าในวันนั้น ความสุขของฉันจะเกิดขึ้นมาจากความต้องการภายในของฉันจริง ๆ ไม่ใช่สิ่งที่คนอี่น บอกว่าดีว่าใช่ ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นกำหนด แต่เป็นสิ่งที่ฉันกำหนด สิ่งที่ฉันต้องการอย่างแท้จริง

แค่เท่านี้มั้ง...ความสุขของฉัน...

Keputusan (Bahasa Melayu) 1:

Kegembiraan saya.Pernah soalan datang melalui kehidupan yang berkata, "apa yang hidup"...Pernah menjawab satu-satu masa jika anda mahu untuk "kebahagiaan".Tetapi kemudian "kegembiraan" bahawa ia adalah sehingga ke?Juga pernah dijawab sekali..... Kerana aku tidak bermaksud "kebahagiaan saya"?Kegembiraan rakyat, kita mempunyai banyak sebab banyak. Beberapa faktor... keseronokan sesetengah orang mungkin hanya perlu makan tidur IM. Sesetengah orang hanya mempunyai beberapa tetingkap kotak teh adalah orang-orang yang gembira. Sesetengah orang suka pergi jarak, tetapi sesetengah boleh hanya membantu sesiapa sahaja yang cukup.Saya fikir ia adalah satu soalan yang penting untuk kehidupan yang ramai orang lupa untuk bertanya pada diri sendiri yang "kebahagiaan saya sendiri?" atau... Sesiapa yang boleh menjawab persoalan mengenai kesukaran ini. Saya berfikir bahawa adalah seorang lelaki bertuah sekali dan untuk semua kerana dia tahu sendiri apa yang perlu dan boleh disasarkan untuk melangkah dengan penuh keyakinan untuk merebut yang datang.Saya tidak pasti... sama crook sendiri berpuas hati dengan apa-apa... adalah orang yang gembira dengan apa-apa sekitar penduduk tidur untuk bersiar-siar di jarak, bacaan yang baik adalah dengan kawan-kawan rapat... tapi berkali-kali ia kembali seperti seorang lelaki gembira keras. Bahawa semua seluruh badan tetapi tidak pernah mendapat penuh cara... lagi... Kembali masih perlu berusaha sesuatu untuk menjawab soalan dan membuat hidup yang lengkap.Pernahkah anda terfikir Apakah kepelbagaian yang anda terfikir juga bahawa kebahagiaan saya mungkin bergantung pada mempunyai banyak wang adalah orang kaya... Jika ya, di Kegembiraan saya bergantung pada objek apa cabaran kemudahan... tetapi kemudian, ia boleh menjadi suatu hari, apabila saya terdapat bahawa, saya mempunyai segala-galanya yang saya perlukan dan mampu dengan wang. Saya tidak berpuas hati. Tidak tahu mengapa perkara yang sama. Oleh itu, saya membuat kesimpulan bahawa kegembiraan mudah berterusan saya adalah tidak berdasarkan nombor berapa dalam akaun bank lagi.Pernah fikir sekali lagi, bahawa kebahagiaan saya boleh bergantung diterima... saya mahu semua orang untuk menerima saya pada tahap yang saya ingin sangat mencukupi. . Adakah saya perlu mengikuti perkara-perkara yang orang keinginan, saya pergi betul-betul ke kanan ke kiri, kiri-belakang, tetapi ia tidak bertindak balas kepada semua orang (jika anda mahu untuk menggembirakan semua orang, anda akan dapat menggembirakan tiada siapa.) maka Apakah keperluan saya. Penerimaan kewujudan saya atau tidak...เคยคิดต่อมาอีกว่า ความสุขอาจเพียงแค่ได้รับความรักและได้รักใครสักคน...ชีวิตอาจไม่ต้องการอะไรอีกต่อไปแล้ว หากมีเพียงใครสักคนที่เข้าใจ อยู่เคียงข้างเราเสมอ และเราเป็นคนสำคัญขึ้นมาสำหรับคนคนนั้น แล้วถ้าอย่างนั้น ความสุขของฉันก็ต้องขึ้นกับคนอีกคนหนึ่งเสมออย่างนั้นหรือ แล้วจะเรียกว่าความสุขที่แท้จริงได้อย่างไรกัน?แล้วความสุขคืออะไร? ความสุขของฉันคืออะไรกัน? ในวันนี้ ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ฉันได้รับ สิ่งที่ฉันได้เป็น มันเรียกว่า “ความสุข” ที่ฉันตามหาได้หรือยัง? เมื่อในวันนี้ฉันได้ตั้งคำถามถึง “ความสุข” ขึ้นมาใหม่ ฉันพอจะนิยามได้ในแบบของตัวเองแล้ว อาจเป็นนิยามที่ไม่เคยคิดถึงมันเลยสักครั้ง ว่าฉันจะมีความสุขได้ง่าย ๆ อย่างนี้ ... คือ การได้มีชีวิตเป็นของตัวเองการที่ฉันก้าวเดินออกมาจากเส้นทางโรยกุหลาบเส้นนั้น เหมือนกับว่าฉันก้าวผ่านเสียงแห่งสังคมรอบข้างได้แล้วจุดหนึ่ง ฉันไม่ได้ต้องการการยอมรับจากคนเหล่านั้นอีกต่อไป เพราะเขาไม่ได้ยอมรับในสิ่งที่ฉันรัก สิ่งที่เหมาะกับฉัน หากเพียงยอมรับแต่อนาคตที่สวยหรูของฉันที่รอให้ฉันไปคว้ามา ฉันเพียงแต่หันกลับมาฟังเสียงหัวใจของตัวเองและฉันได้ยินถึงความเข้มแข็งของมันที่พาฉันก้าวออกมาได้...ฉันก้าวพ้นกรอบ ๆ หนึ่งที่ตีขึ้นมาเพื่อให้ฉันก้าวไป ในขณะที่คนในสังคมเรียกว่า “ประสบความสำเร็จ” ทำงานในตึกสูง เก็บเงินซื้อบ้าน ซื้อรถ แต่งงาน มีครอบครัว ตีกรอบคำว่ามั่นคงให้ฉันก้าวเดินตาม แต่วันนี้ฉันก้าวออกมาจากกรอบแคบ ๆ นั้น ยืนหยัดกับตัวเองว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ฉันต้องการจะหนี คือ เนื้อหาของสิ่ง ๆ นั้นหรือว่ากรอบแคบ ๆ กรอบนั้นกันแน่แต่วันนี้ฉันก้าวออกมามีชีวิตของฉันอยากที่ฉันอยากมีแล้ว เส้นทางที่ฉันเลือกด้วยตัวของฉันเอง ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือกรอบอีกกรอบสำหรับใครหรือเปล่า แต่มันไม่ใช่สำหรับฉัน...ไม่เคยคิดเลยเหมือนกันว่าชีวิตฉันต้องการเพียงเท่านี้ ... ชีวิตทั้งชีวิตเหมือนถูกพันธนาการด้วยเสียงของคนรอบข้างตลอดเวลา ฉันไม่มีความสุขเพราะสิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจริง ๆ แต่เป็นเพียงสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาว่าต้องการ เพียงเพราะคนรอบข้างเท่านั้น แต่ในวันนี้ ฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของตัวเอง มีความคิด มีงาน มีเงิน มีอิสระ มีเวลาว่าง มีการตัดสินใจเป็นของตัวเอง ไม่ขึ้นอยู่กับใครหรือคนกลุ่มไหนทั้งสิ้น ... แล้วฉันก็เพิ่งตระหนักได้จริง ๆ ว่าเราจะไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตเราขาดอะไรไปจนกว่าจะได้มันมามันเป็นความจริงแค่ไหน...เพราะในวันนี้ฉันพูดได้ว่าฉันมีความสุขอย่างที่ฉันต้องการแล้วจริง ๆ แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความสุขของฉันในแบบนี้ในวันนี้จะเป็นไปอีกนานเท่าไหร่ สักวันความสุขของฉันอาจเป็นความมั่นคงของชีวิต อาจเป็นความร่ำรวยก็ได้ อาจต้องการมีครอบครัวเล็ก ๆ อบอุ่นกับใครสักคน แต่ฉันรู้ดีแล้วว่าในวันนั้น ความสุขของฉันจะเกิดขึ้นมาจากความต้องการภายในของฉันจริง ๆ ไม่ใช่สิ่งที่คนอี่น บอกว่าดีว่าใช่ ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นกำหนด แต่เป็นสิ่งที่ฉันกำหนด สิ่งที่ฉันต้องการอย่างแท้จริงแค่เท่านี้มั้ง...ความสุขของฉัน...